امام رضا (علیه السلام):

رَحِمَ اللّه‏ُ عَبْدا اَحیا اَمْرَنا ... یَتَعَلَّمُ عُلومَنا وَ یُعَلِّمُهَا النّاسَ ، فَاِنَّ النّاسَ لَوْ عَلِموا مَحاسِنَ کَلامِنا لاَتَّبَعونا؛
رحمت خدا بر بنده‏اى را که امر ما را زنده کند... دانش‏هاى ما را فرا گیرد و به مردم بیاموزد. اگر مردم زیبایى‏هاى سخنان ما را مى‏دانستند، از ما پیروى مى‏کردند.

ـ معانى الأخبار ، ص 180، ح 1.

                          روزگارم از ازل با عشق و هجر آمیخته

                                                                              سرگذشتم تــــا ابد بر مشق غم پی ریخته

                         دل بــــه هــــرکس داده ام دل را ربــــود

                                                                              دل شکست و خـــــانه ام ویــــران نمـــود

                         هـــــرکسی از بـهر خـــود شد یـــــار من

                                                                               کــــس نـــشد از عمــــق دل دمســـاز من

                         هـــر کسی انــــدر پــی ســــود و زیـــان

                                                                               بــــــا دل غمــگین مــــن  شــــد همـزبان

                         عمر خــود  بــا شوق و ذوق در راه یار

                                                                               طــــی نمــــودم حــاصلش شـــد کــار‍‍ٍ زار

                         عــاشق صادق ندیدم جز ائمه ، جز خــدا

                                                                              عارف و سالک ندیدم عــاشق عشق الــه

                         بر خدا کردم توکل ، منتظر بــر لطف او

                                                                               این توکل هم بود از جانب و از سمت او

                         حـــاصل لطف خــــــدا شـــد صـــبر من

                                                                                صبر مــــن هم حاصلش شـــد نـــذر من

                         نــــذر مــن تنهـــا تــــوئی ای مهـربــان

                                                                               عـشــق مــن تــنهــــا خــــدای جـــاودان

                         گـــر که تــــو بــــاشی عبــــید کـــوی او

                                                                              عشـــق مــن گـــردی ز حـــب و سوی او

                         هـدیه ی زیبــــای حـــق بـــر ایــن دلـــم

                                                                               پـــوشش و دیبــــای او بــــر ایـــن تـــنم

                         عـــمر خــــود طی کـرده ام در حسرتت

                                                                               صـــبح خــــود طـی کـرده ام در بسترت

                          بی دل کــــوی ات شــــدم بــــــا لطف او

                                                                               مست ابــــــرویت شــــدم بـــا دســت او
                                                           
                                                                                                           علی

یک چشم پر بهانه هر شب شود پـر از آب

                                 از دوری رخ تــو چشمم شده چـــو گرداب

میبیچد و به رقص است در آرزوی دیــدار

                                 میسوزد و بساز است تا وصل کوی دلـدار

شهدی ز آن لــــب تـــو زنــده کند دلـــم را

                                 شمعی ز محفـــل تـــو روشن کند شــبم را

رمــــزی ز راز قلــبم نجــوا کنــم به قلبت

                                 شـــرحی ز سّر دردم نجـــوا کنم به دستت

خون شد دلم ز هجران اما بگو چه چاره؟

                                 جان شد به لب ز حرمان، اما نداره چاره!

سنگـــینی کلامت مـــا را بـــه آرزو کشت

                                 سنگـــینی سلامت جــان را ز آبــرو کشت

هر شب ز حسرت تو جان میدهم ، ندیدی!

                                 هر دم ز دوری  تو جان می رود ، ندیدی!

دل بردی از دل من ، رویت به ما نهان شد

                                 جـان بردی از بر من،مویه به دل فغان شد  

بیدل دگـر بمـــیرد از هجـــر و از فــــراقت

                                 بی سر ز پا فتــاده ، از زجــر و از فـراقت
                                                                   
                                                                                علی

     تقدیم به  پیامبر مهربانی ها حضرت محمد مصطفی (ص) و امام جعفر صادق (ع)

     ای که نــــامت بر دلم آرامش است
                                                               ای که یــــادت در دلم آسایش است
      ذکر تـــــو بر جـــان ما نوری دهد
                                                                فکر تـو انـــدر ســــرم شوری دهد
      روز میلادت رســـید رحمت رسید
                                                                بر همه اهل جهـــان نــــورت دمید
      نام تو ذکــــر صلوه و صوم ماست
                                                                نام تو بـرکت به روز و نوم ماست
      احمد است نـــــامت مبارک بهر ما
                                                                اسوه و خـــاتم بــــود بــــر دهر ما
      روز میلاد پیمبر صادق آلش رسید
                                                                شیـعه را از مکتبش شـــوقی دمید
      از دو گوهر گوهری حـاصــل شده 
                                                                دیـــن و مذهب بهر مـــا کامـل شده
      دین مــــــــا از حضرت خـــاتم بود 
                                                                مــــذهبم از حضـــرت صـــادق بود
      شیعه مدیون امـــــام صادق است
                                                                شیعه مفتون امـــام صـــادق است
      نام احمد بر دلــــم نـــامی نکوست
                                                               عشق احمد بـــــر دلم یک آرزوست
                                                                                                     علی

                       یــــــا اباصالح المهدی ادرکنـــــــا
                       ****************************
لحظه هــایم در فـــراقت دیدنیست

                                         قصه های عشـق من نشنیدنیست

لحظه هــــایم با تــــو معنا میدهند

                                        غصه ی نــــادیدنت نـــاکفتنی ست

در فـــراقت همچنـــان در آتــــشم

                                         نـــاله های ســاز من بشنیدنیست

بــــا همه آزادگــــی گشتم اسیـــر

                                        این اسارت ، دام تو ، بوئیدنیست

گرمی دستان من از دست توست

                                        دستهــــایت ای صنم بوسیدنیست

هستی ام بـــــا عشق معنا میشود

                                       عشق تـــو با جان من دلدادگیست

من شکارم ، عشق تـو دام منست

                                       کارتــو با جـان مـا عیسی دمیست

بیدلم ، بی همدلم ، بر من بتاب

                                       نـــاز تــــو بـا قلب مــا نادیدنیست
                                                         
                                                         علی - 24-9-88

سلام

در ابتدا به همکار گرامی ام سرکار خانم زیتون از وبلاگ صمیمانه درگذشت پدربزرگ عزیزشان را تسلیت عرض مینمایم و برای آن بزرگوار از خداوند متعال طلب مغفرت و برای بازماندگانشان صبر جمیل و اجر جزیل آرزو میکنم . ما را در غم خود شریک بدانید.
و اما عید سعید غدیر عید الله الاکبر را خدمت تمامی دوستان و وبلاگنویسان محترم تبریک عرض مینمایم . انشاءالله سال آینده در ایوان نجف باشید.

امام صادق علیه السلام اعمال این روز مهم را در چهار مورد خلاصه مى‏کند:
روزه : در برخى روایات وارد شده که روزه این روز برابر است‏ با صد بار حج ‏و صد بار عمره. و در روایت دیگرى، کفاره شصت ‏سال گناه است. پس حتما برادران و خواهران به این فضیلت‏ بسیار مهم توجه کنند و حتما آن را روزه بدارند.
قیام:اصطلاحا قیام بر عبادت و زنده نگه داشتن این یوم الله با مناجات و دعا و استغفار، اطلاق مى‏شود ولى ممکن است قیام کنایه از استقامت و پایدارى در راه حق و قیام در برابر دشمنان اسلام و مسلمین و مبارزه با طاغوت‏ها و ستم‏ پیشگان‏ باشد.
بهر حال خود قیام علیه باطل و جهاد در راه خدا، نیز یک عبادت بزرگ است ‏بلکه ‏از اهم فرائض و واجبات است.
اطعام الطعام:مهمانى کردن و اطعام نمودن برادران با ایمان از ویژگى‏هاى‏ تمام اعیاد به ویژه این عید بزرگ است که بر آن تاکید شده است. و قطعا خرسند نمودن مؤمنین، از برترین عباداتى است که رضایت پروردگار را به دنبال دارد.
صلة الاخوان:احسان و نیکى به برادران مؤمن و دید و بازدید و زیارت آنان‏ پیوسته از اعمال بسیار پسندیده و نیکو است ولى در این روز، تاکید بر آن شده‏ است. در روایت دارد که هر وقت ‏با برادر مومنى دیدار کردید، براى تهنیت‏ به او بگویید: 
«الحمد لله الذى جعلنا من المتمسکین بولایة امیرالمؤمنین و الائمه علیهم السلام ‏»؛ سپاس و حمد خداى را که ما را جزء تمسک ‏جویان به ولایت امیرمومنان و دیگر امامان که درود خداى رحمان بر آنان باد، قرار داد.
فرا رسیدن این عید بزرگ اسلامى را به مقام شامخ ولى الله الاعظم ارواحنا لتراب مقدمه الفداء و عموم‏ مسلمانان و شیعیان و پیروان امامان، تبریک و تهنیت عرض نموده، از خداى بزرگ‏ خواهانیم ما را جزء شیعیان و ولایت ‏پذیران واقعى قرار دهد. چند بیتی را تقدیم قدوم مولا میکنم :

ناد علی گویم و یادت کنم
                       
                                                               راه علی پویم و شادت کنم
  
   نام علی گویم و عبدش شوم
                                 
                                                              مـاه علی بینم و مستت کنم
                   
                               *******************
عید غدیر است بیا گل بده
                                
                                                            بــــاده ز خمخانه ی مولا بده

دین خدا کامل و اتمام شد
                                
                                                            شــــیر خــــدا حیدر کرار شد
                   
                        *******************

  گفت نبی علی مع الحق بود
                           
                                                             حق علی و علی فقط حق بود

  نور علی بر دل ما منجلیست
                          
                                                             جان جهان ولی مــــا حق بود

     دلــــم از یـــــاد تــــو آکنده گشته

                                ز هجـــــر روی تــــو آشفته گشته

     دلــــم بی یـــــاد تــو رنگی ندارد

                                ز مهــــر روی تــو سرگشته گشته

     توئی رعنــــاترین رعنــــای قلبم

                                ز شوقت بین ، صنوبر خامه گشته

     خـــدایم داده بر مـــن هدیه ای را

                                ز لطـــفش ایـــن دلــــم آلاله گشته

     خط و خــالش نشان صنعت اوست

                                ز لطـفش صنــع او جـــانانه گشته

     علی دائـــم بگویــــــد شکر او را

                                ز لطفش یــــــارمــــا دردانه گشته
      
      
      شــدم بی دل ز عشق نا تمـــامش 
                                
                               
                                 ز نازش طـــبع مـــا مستانه گشته
                                                  
                                                  علی - 24/8/88

  یا لطیف ...
  صدایت بر دلــــم همچون ترانه      گــــرفته قلب مــــــن امشب بهانه
 
  تو را خواهد دلـــــم ای بهترینم      بگو با قلب تنگ امشب چه چاره ؟
                                
            
                    **************

  بوسه ات بر جان و دل روحی دمید     با لبت ساغر زد و سوئی دوید
  
  مهر تو مهری زده بر عمق جـــــان    از بهشت بر این دلم بوئی رسید 
 
 
                            **************


  دلم از مهر تــــــو آکنده گشته             ببین از شوق تو دیوانه گشته 
  
  دلم بیتو دلی از جنس خاکست‏‏‏             دلـــم با تو ببین میخانه گشته 
                        
 
                             **************


  شبی چون بـــاد بر رویم وزیدی          نوازش کردی و روحی دمیــدی 
  
  ز گرمایت دلــــم را زنده کردی          ز دستانم  تو سردی را ربــودی
 
  مرا ازمهر و عشق آکنده کردی          مرا با شوق خود سرزنده کردی
 
  تــــــو هستی بهترین یار دل من          تو هستی تـــــا ابـــد کار دل من
 
  شدم بی دل و دل را وا نهــــادم          شدم عاشق و خود را جــا نهادم 
                          
                 
                              **************


  دلم را برده ای با غمـــزه و ناز          ز مهرت داده ام هرشب من آواز
 
  توئی راز دلم ، صهبــــای قلبم           بیــــا بـــــا تو بگویم رمز آن راز
 
  اگر تنها شوم روزی کنــــارت           نـــــوازم با دلــــم از بهر تو ساز
 
  صدایت کوک این ســاز دل من           که مهرت می دهد بر قلب من فاز
 
  چو گشتم با تو من همراز جانا           جدا گشتم ز هــــر نام و ز هر آز
         
                      
                              **************
                             علی

منم سرخوش ز  جام باده ی تو
منم میخوش ز نام  و نامه ی تو
تـــوئی تنهـــا پنــــاه این دل من  
منم دلخوش به مهر ساده ی تو


                                       از دلـــــــم پرسیده ام مهر تو را
                                       از دلــــــم سروده ام شعر تو را
                                       گرتو همراهم شوی سرزنده ام 
                                       بــا دلم بدیده ام سحــــــر تو را
 

از یــــک طرف نــــــدایت بر جان و دل نیامد
از ســـــوی دیگر امــــا ، لبخند تــــــو بیامد
شــــادم ز شــــادی تو ، دلتنگ آن صـــدایت
عشقت به جان و قلبم ، هنگـــام غم سر آمد
 

                                        بر سر کوچه ی دل گر گذری بنمائی
                                        همه اجـــــزا تنم رقص کنند شیدائی 
                                        اگرم خنده کنی جان بـــدهم بهر لبت
                                        بشوم مست تو و خنده ی تو حیرانی

                                                                               علی