یک چشم پر بهانه هر شب شود پـر از آب

                                 از دوری رخ تــو چشمم شده چـــو گرداب

میبیچد و به رقص است در آرزوی دیــدار

                                 میسوزد و بساز است تا وصل کوی دلـدار

شهدی ز آن لــــب تـــو زنــده کند دلـــم را

                                 شمعی ز محفـــل تـــو روشن کند شــبم را

رمــــزی ز راز قلــبم نجــوا کنــم به قلبت

                                 شـــرحی ز سّر دردم نجـــوا کنم به دستت

خون شد دلم ز هجران اما بگو چه چاره؟

                                 جان شد به لب ز حرمان، اما نداره چاره!

سنگـــینی کلامت مـــا را بـــه آرزو کشت

                                 سنگـــینی سلامت جــان را ز آبــرو کشت

هر شب ز حسرت تو جان میدهم ، ندیدی!

                                 هر دم ز دوری  تو جان می رود ، ندیدی!

دل بردی از دل من ، رویت به ما نهان شد

                                 جـان بردی از بر من،مویه به دل فغان شد  

بیدل دگـر بمـــیرد از هجـــر و از فــــراقت

                                 بی سر ز پا فتــاده ، از زجــر و از فـراقت
                                                                   
                                                                                علی