السلام علیک یا ابا عبدالله

بــــــاز دلهــــا یاد مولا کرده است

ســــاز دلها بـــاز غوغا کرده است

کربلا در روح مـــــــا دارد اثـــــر

آن حمـــاسه در جهـــــان دارد ثمر

یـــا حسین گفتم دلــــم آتش گرفت

دختری در شهر شام خـوابش گرفت

خواب بابا دیـــد بــــا جسمی کبود

خسته از نا مردمی مــویش چو دود

جون که از خوابش پرید رنگش پرید

راستی جسم عریان پدر دختر ندید؟

ناز دختر بر پـــــدر رازی مگوست

یـــــاد او اندر دلش یـادی نکوست

شد دلش تنگ و دو دیده پـــر ز آب

بد سرش دامــــان عمه دل کبـــاب

تا که شد اشکش روان سینی رسـید

وای! قلبـــش گرفت وقتی که دیـــد

این ســـر بابای مـن بشکسته است

از جفــــای دشمنان او خسته است

گـــرد و خاک از چهره ی بابا زدود

بــــا سرش او عشق بازی ها نمود

در ره عشق پـــدر جـــانش بــداد

تـــا قیـــامت یـــاد او در دل بماند

 علی - بیاد سه ساله امام حسین (ع)