مــــانند ســـیر و سرکه در جوش و در خروشم

همچـــون گل بهــــاری شبـــنم بـــــه دل بنوشم

از گفــــت و از شنودت غــــم در دلــــم نشسته

کارم بــــه دست رب است دنبــــال یک سروشم

گمگشته ام خـــدایـــا بــــر ایـــن دلــــم نظر کن

مــــانند دیگ جــــوشان از عمق جان به جوشم

دست از دعــــا نگــیرم تــــا حــــاجـــتم بگیرم

یـــــا دل رسد بــه دلدار یــا جـــــام مرگ نوشم

بر اهل فضل زشت است یک هدیه ، نصفه نیمه

دست از طلب نــــدارم تـــا کامـــلش نیــــــوشم

یارب به هشت و چهـارت حاجــــات مـا روا کن

او یک لبـاس زیبـــــــاست خواهم که او بپوشم

                                     علی - پائیز91