در روایت است که امام صادق (ع) به جعفر بن عفان فرمود: هیچ کس نیست که درباره حسین (ع) شعرى بسراید و بگرید و با آن بگریاند مگر و این شعر من، امید که مورد قبول درگاه حضرتش قرار گیرد:
آن که خداوند، بهشت را بر او واجب مىکند و او را مىآمرزد.
(رجال شیخ طوسى، ص289)
جانم ببین که امشب مستانه اش حسین است
در جمع خلق عالم دردانه اش حسین است
عمرم همه فنــا شد شش گوشه اش ندیدم
جــــــانم ـه لب بیــــامد مــه پیکرش ندیدم
هر صبح و شب سلامم، بـر آن سر بریده
در صــــوم و در صلوتم ذکـــرم کف بریده
ای کـــاش با تو رفتن تــــا انتهای خوبی
قـــرب خــــدا رسیدن تــــا منتهای خوبی
در موج نیل سرکش موسای ما تو هستی
دستی بـرآر کز دل ، بیضـای ما تو هستی
یوسف بود گــدایت ای نـــور چشم خاتم
هستی فـــــدای نامت ای شور قلب عالم
در وصف تو چه گویم ، سفـــیته النجاتی
از عشق تو چه سازم تنها ره صـراطی
مردانگی ز نامت همچون گلی شکفتست
دلدادگی به اسمت در قلب ما نهفته است
(هل من) ز تو شنیدم (کنا معک) جواب است
لبیک ما به دستت، دوری ز هر گنـاه است
ای نور هردو دیده مهرت به جان و دیده
عشقت به دل تنـیده مولا چو تو که دیده؟
قیام تو قیامت در قلب مــا به پــــــا کرد
حماسه ات شجاعت در کربلا بنـــا کرد
علی - 19/10/86
باز محرم آمد و دلهای عاشق حسین ، شیدا شد...
باز دلها با سوز و اشک و آه آگاه شد...
باز بوی سیب از کربلا به مشام آید
باز عطش و تشنگی جان را به لب آرد
السلام علیک یا ثارالله و ابن ثاره ...
