آری باز هم از او گفتم ...
    او که پیامبر مهربانی هاست ...
    او که رحمه للعالمین است و مایه برکت زمین و اهلش ...
    او که همه ی عالم طفیلی اویند و محور دنیاست...
    او که سوخت تا ما را بسازد ...
    او که در عمق دل منزل دارد ...
    او که ذکرش مایه قبولی نماز ماست ...
    راستی واقعا در عمق دلمون چه کسی را بیشتر از همه دوست داریم ؟
    چندی پیش شعری در وصف پیامبر سرودم اما انگار دلم راضی نیست
    فکر میکنم ما آنچنان که باید در وصف پیامبرمون مطلب و سخن و شعر
    نگفتیم و نگفتم ...
    پیــامبرما - که جــــانم به قربانش باد- رحمه للعالمین است و مطمئنا در
    زندگی خود خیلی مدیون ایشــان هستیم و بودیم و فکر می کنم باید بیش
    از اینها از او بگویم ...
    پس تقدیم به پیامبری که در عمق دلم منزل دارد :

    تــــو امــــین دلمی بـــــر دل من امــانتی
                                       تــــو امیر دلمی بـــــر دل مــن سعــادتی
    من اسیر دل تـــو بـــر دل تـــو طفیلی ام
                                       تـــو عجین بـــا دلمی بر دل من عنـــایتی
    تــــا ابــــد مست توام با دل تــــو همنفسم
                                       تـــــو عزیز دلمی بـــــر دل من حرارتی
    مــــونس قلب منی انــــیس شبهـــای منی
                                       تو شفـــا و مــــرهمی بر دل من شفاعتی
    شب و روز من توئی بهارعمر من توئی
                                       دل و دین من تــــــوئی بر دل من  دیانتی
    نام تـــو ذکـــر منست قبــــولی صلوه من
                                       خـــال تـو دلیل مـن ، بـــر دل من دلالتی
     خـــاتـــم رســــالتی دلــــیل خلـــقت منی
                                       رحمت و سعــــادتی بر دل من عبـــادتی
     اسوه و راهبــری از همه عــالمم ســری
                                       ثـــروت قلب منی بــــر دل من نهــــایتی
                                                                    علی - 1/2/87