سلام به همه دوستان
جونم براتون بگه که حکیمی میگوید : نزدیک ترین حالت بنده به خالق زمانی
است که از او مسئلت می کند( و بقولی دعا می کند) و دورترین حـالتش به
خلق زمانی است که از آنها چیزی نخواهد.
راستی شما با خدا حرف می زنید ؟ دعا می کنید؟
یه حکیم دیگه گفته : هرکس به درگاه پادشاهان روی می آورد آثار آنها را به
خود می گیرد (یعنی هم تیپ و هم شکل اونها میشود) پس چگونه خواهد بود
احوال کسی که به خدایش روی آورد ؟
جدا حرفهـــای با حـــالی می زدند این حکیمهای قدیم . متــاسفانه نسل اینجور
حکیم ها این دوره زمونه کم شده اما الحمدالله کتابها و سخنان اینهـا هست که
بتونیم ازش استفاده ببریم ...
ما چقدر به درگاه خدا روی آوردیم ؟ اگه جواب خیلی است پس چرا آثار او
در ما نیست ؟ اگه جواب کم است چرا کم ؟ از قدیم گفتن مــاهی را هروقت
از آب بگیری تــازه است و جدیدا میگن میشه خـــوردش . حالا زیــاد فرقی
نمیکنه . ما کی میخوایم به قول خلبــــان ها ((تِک آف)) کنیم ؟ نکنه دیر بشه !
نکنه قافله بره و خواب بمونیم ...
پیکی ز حق بیامد مـــا را به حق ندا داد            
                                        کای اهل این زمانه عشق و صفا خدا داد
یاد الست و آن قول از جانب همه قوم            
                                        راحت شده فراموش عشقی که با وفا داد
در عالم ذر و نور بر حضرتش بدادیم          
                                        قولی برای عشق و مهری که بی جفا داد
ای قوم حج برفته حجش به دل نمــائید        
                                        شور حسین نورست کز رحمتش بمـا داد
مائیم و صد جفایی بر قول و پیمان او          
                                         خجلت زده بمـــاندم زیرا که دل خدا داد
دل را اسیر کردیم در راه ناکس و کس
                                         بنده ی بنده کردیم آنــرا که حق جلا داد 
گر رسم بنده بــــازیست بنده ی حق نکوتر
                                         اسیر حق نمـائیم دلـــی که حق صفا داد
از ابر رحمت او باران به مـــا رسیده            
                                        باران لگـــد نمــودیم بـــازم خدا عطا داد
                                                                    علی 15/11/86